Bionda
Bionda (33) had een sterke kinderwens toen zij in 2016 de diagnose borstkanker kreeg. Samen met haar man liet ze nog voordat ze begon met haar chemotherapie, na een IVF-behandeling embryo’s invriezen. “De oncoloog vertelde me dat ik negentig procent kans had om onvruchtbaar te worden door alle behandelingen. Daar schrok ik heel erg van.”
“Mijn man en ik hebben altijd een kinderwens gehad, maar we vroegen ons steeds af wat het goede moment zou zijn. Ik wilde voor mijn dertigste graag moeder worden. Kort nadat ik met de pil stopte, kreeg ik de diagnose borstkanker. Dat nieuws kwam als donderslag bij heldere hemel. Daarnaast kwam de klap extra hard aan omdat de behandelingen tegen borstkanker invloed zou kunnen hebben op mijn vruchtbaarheid.
De oncoloog vertelde me dat ik negentig procent kans had om onvruchtbaar te worden door alle behandelingen. Daar schrok ik heel erg van. Vanaf dat moment heb ik geprobeerd te doen wat ik kon. Zoveel mogelijk informatie vergaren, ook al is er weinig informatie beschikbaar over zwangerschap na borstkanker. Mijn artsen waren voornamelijk gefocust op mij en mijn gezondheid. Wat er na de borstkanker kwam, was voor hen geen prioriteit. Wij maakten gelijk duidelijk dat we een kinderwens hadden en hoe belangrijk die voor ons was. Gelukkig had ik een mammacare verpleegkundige die daarover met ons meedacht. We besloten een traject in te gaan om embryo’s in te vriezen voor ik begon met mijn chemotherapie. Naast mijn chemotherapie had ik ook een operatie, bestraling en hormoontherapie.
'Ik wilde dat mijn vriendinnen blij konden zijn met hun zwangerschap, ook wanneer ik er bij was'
Mijn man en ik hebben na een vruchtbaarheidsbehandeling door middel van IVF embryo’s laten invriezen in het LUMC. Omdat ik zo snel mogelijk met de chemo moest beginnen, hadden we maar weinig tijd. Het was op sommige momenten moeilijk om positief te blijven. Je wereld staat al op zijn kop door borstkanker en dan moet je ook nog een traject in om embryo’s te ‘kweken’. Toen dat lukte was dat een enorme geruststelling. Ik had het idee dat ik had gedaan wat ik kon doen, dat gaf een fijn gevoel.
'Ondanks de borstkanker hadden we de ingevroren embryo’s niet nodig'
Mijn man en ik zaten op één lijn wat betreft het IVF traject. Natuurlijk was mijn gezondheid het allerbelangrijkst voor hem, maar de kinderwens liet hij niet los. We hebben geen discussies gehad en hadden aan één blik genoeg. Samen gingen we er voor. Hij steunde me enorm gewoon door er te zijn, daar ben ik hem heel dankbaar voor. Mee gaan naar afspraken, een schouder te bieden wanneer ik die nodig had en bij elke stap achter me te staan.
Ik vond het erg lastig dat vriendinnen van mij allemaal kindjes hadden of zwanger raakte. Ik kon daar moeilijk mee omgaan en heb daarom psychische hulp gehad. Het was voor ons ontzettend onzeker of we kinderen konden krijgen. De kinderwens moest echt een tijdje in de koelkast voor we het überhaupt weer gingen proberen. Ik was daar heel emotioneel over. Het was fijn om bij een psycholoog mijn hart te luchten en dingen op een rijtje te zetten, zonder dat ik steeds hetzelfde riedeltje moest vertellen aan de mensen om ons heen. Ik wilde dat mijn vriendinnen blij konden zijn met hun zwangerschap, ook wanneer ik er bij was.
'Ik wil een positief verhaal zijn in een zee van negatieve'
Toen ik net was begonnen met hormoontherapie zocht ik naar meer informatie om onze kinderwens te laten uitkomen. Ik kwam de Positive-studie tegen waar het LUMC mee was begonnen. Zij onderzochten wat de effecten zijn van het tijdelijk stoppen met hormoontherapie op vrouwen die na borstkanker zwanger willen worden én het gevolg voor hun eventuele kindjes. Er waren op dat moment maar zeven vrouwen in Nederland die aan deze studie meewerkten. Ik besloot mee te doen omdat ik graag wat wilde betekenen voor vrouwen in de toekomst. Er is nu weinig bekend over de effecten van hormoontherapie en zwangerschap na borstkanker.
Ik heb in overleg met mijn arts na anderhalf jaar hormoontherapie een pauze ingelast om te proberen om zwanger te worden. Tijdens deze pauze werd ik zwanger van onze dochter. Na haar geboorte hebben we opnieuw in overleg besloten om de pauze van de hormoontherapie te verlengen om te kijken of we voor een tweede keer zwanger konden worden. Ook dit keer was het weer binnen een halfjaar raak! Na deze zwangerschap is het de bedoeling dat ik weer verder ga met de hormoontherapie.
'Borstkanker hoeft niet perse het einde te zijn van een kinderwens!'
Wij hebben ondanks alle behandelingen de ingevroren embryo’s niet eens nodig gehad. Het was voor ons extra bijzonder omdat er in het verleden een eierstok is weggehaald bij mij én ik een enorm onregelmatige cyclus heb. Ik denk dat we geluk hebben gehad! Er zijn zat stellen die helemaal gezond zijn en moeite hebben om zwanger te raken. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik elke dag van ons gezin mag genieten.
Als je op internet zoekt naar positieve verhalen van vrouwen die borstkanker hadden en daarna moeder werden, vind je er maar een paar. Ik denk dat dat komt omdat de meeste vrouwen het willen afsluiten en er niet graag op terug kijken. Daarom wilde ik mijn positieve verhaal delen om te laten zien dat borstkanker niet persé het einde hoeft te zijn van een kinderwens!”
Steun ons!
We steunen en inspireren vrouwen (en mannen) zoals jij door ervaringen van anderen te delen. Om dit te kunnen blijven doen, hebben we jouw financiële steun hard nodig!
