Sibel: 'Kanker leert mij om elke dag als een cadeau te zien'

In juli 2023, terwijl Sibel 20 weken zwanger was, ontdekte ze een knobbel in haar rechterborst. Aanvankelijk maakte ze zich geen zorgen, maar het knobbeltje voelde anders en begon te groeien. De bezorgdheid nam toe, en wat volgde was een onverwachte diagnose: borstkanker. Dit is haar verhaal.

"Ach, het zal wel iets met mijn hormonen te maken hebben", dacht ik toen ik op een zomerse dag tijdens het omkleden een knobbeltje voelde. Mijn borsten waren pijnlijk door de zwangerschap, dus ik dacht dat het gewoon melkklieren waren die opzwollen. Maar mijn vriend zei: "Ga toch even naar de huisarts." En dus deed ik dat.

Biopt en onderzoek

De huisarts stuurde me door naar de Mammapoli voor verder onderzoek. De arts bevestigde de knobbel en deed een echo. "Het is waarschijnlijk een cyste," zei ze, "niets ernstigs, maar we houden het wel in de gaten." Ze stelde voor dat als ik veranderingen zou voelen, ik terug moest komen voor verder onderzoek, na de bevalling. Na de geboorte van mijn zoontje, in oktober 2023, voelde ik na twee maanden dat de knobbel groter werd. Dus ging ik weer naar het ziekenhuis voor een echo en mammografie.

De arts bevestigde dat het geen cyste was, maar een goedaardige bindweefselknobbel (fibroadenoom). Zelf stelde ik voor om het knobbeltje te laten verwijderen, en de arts was het ermee eens. Eerst moest er echter een biopt worden afgenomen, maar ik moest me nergens druk om maken, het was echt voor de zekerheid.

De schokkende diagnose

Het biopt was niet de meest aangename ervaring, maar ik had er vertrouwen in dat alles goed zou zijn. Drie dagen later, op dezelfde dag van de uitslag, kreeg ik een e-mail: "BIRADS 4C, MRI aanvragen." Dat was het moment waarop ik wist dat er iets niet klopte. De verpleegkundige belde me later die dag en zei: “Je hebt borstkanker.”

Ik was sprakeloos. Borstkanker? Ik was 33, had net een baby, voelde me gezond. Dit kon niet waar zijn. Die avond kon ik alleen maar denken aan mijn kinderen en mijn partner. Ik was in shock, maar voelde me ook vastberaden. Dit was niet het moment om zwak te zijn. Dus begon ik aan een lange, zware reis van ziekenhuisafspraken, onderzoeken en behandelingen.

Behandeling en de impact op mijn gezin

Tijdens een MRI vonden ze nog een ander knobbeltje, en na weer een biopt was het duidelijk: ook dat was kanker. De behandelingen begonnen snel: eerst chemotherapie, 16 behandelingen, daarna een operatie, gevolgd door 20 bestralingen. Nu ben ik bezig met hormoontherapie en ontvang ik elke maand injecties, waardoor ik kunstmatig in de overgang zit.

Mijn haar viel uit door de chemo, en dat was voor mij het meest emotionele moment. Vooral mijn middelste zoon, die 10 jaar is, vond het moeilijk om me kaal te zien - en het is nog steeds een lastig punt voor hem.

Niet opgeven

Toch weigerde ik de patiënt te zijn. Ik wilde er zijn voor mijn gezin, voor mijn kinderen, voor mijn partner. Zelfs als ik me fysiek gebroken voelde, wilde ik niet opgeven. Er waren dagen dat ik het niet meer zag zitten, maar mijn gezin gaf me de kracht om door te gaan. Mijn vriend werd mijn rots, mijn mantelzorger, die me door de zwaarste dagen heen hielp.

Nu, in januari 2025, is het precies een jaar geleden na de diagnose. Ik ben nog steeds in behandeling, krijg hormoontherapie en maandelijkse injecties. Mijn lichaam is veranderd door de behandelingen, maar ik probeer gezond te blijven. Ik wandel en fiets om mijn conditie op peil te houden en mentaal sterk te blijven.

Twijfel niet

2024 heeft me enorm veranderd. Ik ben fysiek sterker geworden, maar ook vanbinnen. Kanker heeft me geleerd om de kleine dingen in het leven te waarderen, om niet te klagen over kleine tegenslagen, en om iedere dag als een cadeau te zien.

Wat ik echt wil meegeven aan anderen is: twijfel niet als je iets voelt. Ga naar de huisarts, ook al zegt hij dat het waarschijnlijk niets is. In mijn geval was de kanker moeilijk te zien door mijn dichte borstklierweefsel, maar het was er wel. Vertrouw op je gevoel en laat je altijd goed onderzoeken.

Ik ben zo dankbaar voor elke dag die ik met mijn gezin mag doorbrengen. Ook al weet ik dat de kans bestaat dat de kanker terugkomt, probeer ik positief te blijven. Het afgelopen jaar heeft me geleerd dat gezondheid niet vanzelfsprekend is, en dat we de kleine dingen in het leven moeten koesteren. 

Liefs,

Sibél

P.S. Check jezelf altijd, luister naar je gevoel en geniet van de kleine dingen in het leven.